• 

Ja, ja, de Hongaren zijn er maar wat trots op, het Midden-Europese landje kent maar liefst 16 Nobelprijswinnaars, althans winnaars met een Hongaarse afkomst. (noot: veelal tevens van Joodse afkomst). Bekende namen zijn Elie Wiesel die de Nobelprijs voor de vrede – 1986 – mocht ontvangen en Imre Kertész, de Joods-Hongaarse schrijver die in 2004 werd geëerd mer de Nobelprijs voor de literatuur. O ja, en Milton Friedman natuurlijk, de Amerikaans/Joodse/Hongaarse econoom, de grondlegger van het monetarisme en één van de belangrijkste financiële adviseurs van Ronald Reagan…….

Veel Hongaren pronken richting buitenlanders met deze ’Nobelprijsveren’, alhoewel het deels natuurlijk wel het pronken betreft van iets anders. Namelijk van andermans veren…….Hoe dit ook zij, een kansrijke kandidate voor nominatie van de belangrijkste geneeskundeprijs heeft zich inmiddels gemeld, ene Katalin Karikó. Geboren te Szolnok, Hongarije en biochemicus – of is het biochemica? – van beroep. In 1985 werd ze van de universiteit van Szeged geschopt en nam de wijk naar de Verenigde Staten. Toen was ze al gefascineerd door RNA-onderzoek, maar de toenmalige wetenschap concentreerde zich meer op de raadselen van het menselijke DNA. (noot: DNA is de belangrijkste drager van erfelijke informatie, terwijl RNA essentieel is voor de regeling van cellulaire processen)

In 1985 werd ze meteen aangenomen op de universiteit van Philadelphia waar ze haar fascinatie voor het RNA ’macromolecuul’ mocht voortzetten. In 1997 ontmoette ze immunoloog Drew Weissman met wie ze de onderzoekingen naar het RNA-molecuul vervolgde. In 2005 was het zover, beide onderzoekers waren er in geslaagd een synthetisch RNA-molecuul in levend weefsel te implanteren zonder dat er van een immuunreactie sprake was. Die immuunreactie zou bij de Homo Sapiens namelijk wel eens fataal kunnen zijn, door een fatale ontstekings- of koortsreactie bijvoorbeeld.

Met deze vondst werd de basis gelegd voor de ontwikkeling van de Moderna/Pfizervaccins. Vanaf 2005 zouden deze ’niet door het menselijk lichaam gedetecteerde’ synthetische RNA-moleculen in de bovenarm van een mens kunnen worden ’geïnjecteerd’ met een bepaalde ’opdracht’. Bijvoorbeeld om het Coronavirus te elimineren. Uiteraard was voor daadwerkelijke implentatie van deze technologie nog veel werk te doen, dat een ’boost’ kreeg toen de Corona-pandemie de eerste slachtoffers begon te veroorzaken.

In feite was de bio-technologie al voorhanden, het moest alleen nog ’tailor-made’ gemaakt worden voor de bestrijding van het Coronavirus. Geen sinecure natuurlijk, omdat het ’schaven’ aan een vaccin normaliter jaren duurt en dan heb ik nog niet eens over de de verplichte testfase die bij elk te accorderen vaccin doorlopen moet worden. De werking van het zogenaamde mRNA-vaccin is inmiddels wereldwijd wel bewezen, dankzij Katalin Karikó en Drew Weissman.

De weg die Karikó naar dit succes heeft afgelegd was overigens nogal hobbelig. In Hongarije werd ze op de universiteit niet ondersteund, ze werd bovendien tegengewerkt door de Hongaarse geheime politie die van haar een ’verklikker’ wilde maken. Maar ook in de Verenigde Staten werd het haar op de universiteit niet gemakkelijk gemaakt, de RNA-technologie werd een ondergeschoven kindje wat erin resluteerde dat haar benoeming tot professor werd opgeschort. Ze mocht slechts door in de functie van onderzoeker. In 1995 kreeg ze zelf met serieuze gezondheidsproblemen te kampen, terwijl haar man in Hongarije verbleef waar hij moeite had om visa te organiseren voor Karikó’s eventuele reis naar haar ’homeland’. Desondanks vocht ze door, haar commentaar op de toenmalige gebeurtenissen: ’usually, at that point, people just say goodbye and leave because it’s so horrible’.

Inmiddels is Karikó in het trotse bezit van het ereburgerschap van de stad Szeged – oooh, ironie… – en senior vice-president bij BionTech RNA Pharmaceuticals. Bovendien is ze ook adjunct-professor aan de Universiteit van Pennsylvania. Alleen dat ’Nobelprijsje’ ontbreekt nog. Tja, ’het kan verkeren’ zei Bredero en dat geldt in hoge mate voor Katalin Karikó. Succes komt echter – meestal – niet zonder dat er van een voorafgaande ’struggle’ sprake is geweest. Kortom: Karikó is een karaktervolle vrouw waar alle burgers op deze aardbol trots op kunnen zijn. (noot: misschien is het daarom wel geen toeval dat haar dochter zich inmiddels tweevoudig Olympisch kampioene in de roeisport mag noemen. Het zit blijkbaar toch allemaal – deels – in de ’genen……..’)

Omschrijving van het ’Eureka-moment’ van Karikó nadat de eerste proef met het RNA-molecuul succesvol was verlopen:

’I was grabbing the air, I got so excited I was afraid that I might die or something’

• 

Zo’n twee weken gelden besloot het Japanse Olympische comité om helemaal geen toeschouwers toe te laten bij de diverse sportwedstrijden. Het grootste sporttoernooi van de wereld wordt een soort ’ghosttown’, waarschijnlijk zal er niet eens meeuwengekrijs zijn te horen tijdens voetbalwedstrijden en de marathon. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat er vogels boven de metropool Tokio fladderen, alles is opeengepakt in deze stad met meer dan 13 miljoen inwoners. Dat terwijl één van Tokio’s symbolen een kokmeeuw is, deze mag wat mij betreft meteen worden ingewisseld voor een inktzwarte kraai.

Mag het misschien een beetje positiever? Het antwoord daarop is helaas njet, nein, nee. en 番号. (noot: dat laatste heb ik er in het Japans bijgeschreven, de betekenis ervan lijkt me duidelijk. In ieder geval gaat het niet over Japanse Duyvis-nootjes). Ik dacht altijd dat die Japanners zo goed georganiseerd waren, maar op 30 mei jongstleden was nog maar 6% van de bevolking ingeënt tegen het Coronavirus. De inentingscampagne is inmiddels ’zachtjesaan’ gestart, maar deze lost een ander groot probleem niet op. Één van de redenen van de lage vaccinatiegraad is dat buitenlandse vaccins eerst op Japanse bodem moeten worden getest. AstraZeneca en Moderna werden medio mei van dit jaar pas goedkeurd door de Japanse gezondheidsautoriteiten. Verbijsterend! Had de regering geen noodmaatregel in werking kunnen laten treden? Of is de Japanse Homo Sapiens soms van een andere orde dan de rest van de aardse stervelingen. Kortom, je verstand staat stil bij deze berichten!

Maar er is meer! De Japanse bevolking is door de bank genomen zeer ’vaccinatie-sceptisch’. De overheid ’contribueert lekker’ aan deze houding, het HPV-vaccin wordt niet eens actief aangeboden aan Japanse tienermeisjes. Gevolg: slechts één op de 100 meisjes laat zich inenten met dit vaccin dat baarmoederhalskanker voorkomt……. Wederom: Verbijsterend…..

Nog meer? De ’Japanse ’Jaap van Dissel’ ,ene Muranaka beweerde na de introductie van het Pfizer-vaccin dat de langetermijneffecten van Coronavaccins niet duidelijk zijn. Ja, dank je de koekoek, dat weet mijn opoe ook, daarvoor hoef je echt geen virusexpert te zijn. Feit is wel dat met zulke boodschappen de benauwde Japanners al helemaal geen prik meer durfden te halen. Wat zegt U? Verbijsterend, inderdaad……

Beste lezer, ik ga gewoon verder met stoom afblazen. Veel medische experts van het eilandenrijk menen dat het ’verstandig’ was dat het land de vertragingen op de koop toe nam. ’Zo konden we rustig afwachten hoe het vaccin in andere landen uitpakte’. Wat? Met andere woorden: die armzalige westerlingen en Afrikanen kunnen maar het beste als ’proefkonijntje’ voor ons, Japanners dienen. Niet alleen getuigt deze houding van een neerbuigendheid van orbitaal niveau, tegelijkertijd mogen Japanners blijkbaar gerust ziek worden en rochelend aan hun einde komen. Commentaar? Dit gaat werkelijk alle perken te buiten.

Ok, nog ééntje dan. In het begin van de – overigens miniscule – vaccinatiecampagne mochten alleen artsen en gecertificeerde verplegers prikken toedienen. Een extra handicap, want ’gewone’ ziekenhuisverpleegsters waren met hun handen en voeten aan hun (verpleegsters)schort gebonden. Vooral op de wat afgelegener locaties zonder voldoende gekwalificeerd personeel leverde dit ’hick ups’ op. Inmiddels zijn er extra zorgwerkers vrijgemaakt om de eenvoudige prikjes in de bovenarmen te zetten. Wilt U nog commentaar geven? Ik bedank deze keer voor de eer.

De consequentie van bovenstaande treurniswekkende feiten is dat de Olympische Spelen volledig in het vervuilde Coronawater dreigen te vallen. Was tot voor kort nog ’slechts’ de toegang ontzegd aan buitenlandse sportliefhebbers, nu mogen zelfs Japanners de tribunes niet meer beklimmen. Zelfs niet mondjesmaat. Voorzitter Hashimoto van de Olympische organisatie maakte 2 weken voor de aanvang bekend dat er deze keer van ’Zombie-spelen’ sprake zal zijn. Dat ’zombie’ heb ik zelf bedacht, ik had ook van ’ghost games’ of ’kerkhofspelen’ kunnen spreken. Het is in ieder geval niet meer zo dat Olympische sport volkeren verbroedert, want dat volk zit thuis op de bank naar sport te kijken met nog niet eens een stadions-geluidsbandje op de achtergrond.

Oh, oh, het is me toch een financiële klap voor Japan, het ’keizerrijk’ loopt op deze manier minimaal 815 miljoen Dollar aan kaartinkomsten mis! Ik moet U eerlijk zeggen, het zal me aan mijn r…. roesten, voor de sporters en onwelkome toeschouwers is het gelag namelijk veel harder. Hiernaast vind ik dat de Japanse Olympische organisatie een zware boete aan de ko… moet krijgen opgelegd door het Internationaal Olympisch Comité – IOC – te innen door de IOC-voorzitter – Thomas Bach – persoonlijk. En verplichte verkoop van het concern Toyota aan een andere multinationale autofabrikant. Voor de symbolische verkoopprijs van één Japanse Yen. (noot: vanwege de Coronasituatie in eigen land meent het Toyotabestuur  het ’niet passend’ te vinden commercials uit te zenden rond de Olympische uitzendingen. Dit is van een achterbakse schijnheiligheid waar je U tegen zegt)

Genoeg straf voor Japan zo? Nee, natuurlijk niet, wat mij betreft besluit het IOC dat Japan NOOIT meer een Olympiade mag organiseren, bovendien dienen alle IOC-officials en medewerkers voortaan in een (lease-)Toyota te rijden. Maar pas als General Motors Toyota voor één Yen heeft overgenomen. Of Volkswagen natuurlijk. Indien de Duitsers de overname plegen geef ik hierbij alvast – gratis – de te gebruiken slogan van de eerste commercial:

Toyota, das Auto…….

• 

Afgelopen week kwamen – of beter gezegd: ’dreven’ – apocalyptische beelden voorbij in de diverse media. Maar nu eens niet van een overstroming in China of een Tsunami aan de Thaise kust, maar een riviertje – de Geul – die in een mum van tijd tot monsterlijke proporties was aangezwollen. Velen werden overvallen door het wassende water, in Duitsland en België ging de watervloed zelfs met tientallen doden gepaard.

In 1993 en 1995 stonden de Limburgse dorpjes Itteren en Borgharen volledig onder water, 250.000 burgers moesten worden geëvacueerd in het stroomgebied van de Maas. Nederland stond op z’n kop, hoe kon het gebeuren dat ’wij’ Hollanders nog steeds met wateroverlast te kampen hadden? In de beleving van de meeste ’polderbewoners’ was er toch een zogenaamd Deltaplan uitgerold? Een watersnoodramp, zoals in Zeeland in 1953 zou toch nooit meer voorkomen? Wel dus, maar gelukkig niet met de catastrofale – dodelijke – gevolgen van toen. De wateringenieurs gingen gezwind aan het werk om een nieuw soort Deltaplan voor Limburg voor te bereiden. Grotendeels is dit inmiddels gerealiseerd, wat één van de hoofdredenen is dat het nu niet echt ’gruwelijk’ fout is gegaan.

Meestal brengt het NOS-journaal naar mijn smaak teveel kneuterig nieuws, maar van het weekend heeft de redactie aan de juiste nieuwsbel getrokken. Na alle ellende in het Limburgse getoond te hebben sloot het 8-uurjournaal met een hoopgevend en vrolijk bericht af. Een bruinharige koe had maar liefst 100 km afgelegd in de kolkende maas. Bij het dorp Escharen ontdekten verslaggevers van het Jeugdjournaal dat er een koeiesnuit boven het Maaswater uitstak. Meteen werden de brandweer gewaarschuwd die snel ter plaatse was.

Met vereende krachten werd de koe uit het water getrokken, het arme rund kon zelfs nog staan en lopen, ongelooflijk. Een veearts werd opgetrommeld die het dier aan een medische check onderwierp. Vervolgens werd mevrouw koe aan een paaltje gebonden, het oormerk leidde naar de boer-eigenaar die meteen bevestigde dat hij al op weg was met een aanhanger. Ontroerende beelden? Zeker wel, een ieder met een greintje gevoel in zijn/haar lijf blijft niet onbewogen onder zo’n ’redding’. (zie: https://www.omroepbrabant.nl/nieuws/3421018/uit-maas-geredde-koe-legde-100-kilometer-af-heel-verrassend )

In deze tijden van Corona-ellende, geopolitieke spanningen, Capitoolbestormingen en blunders begaan door leden van het Nederlandse Koningshuis is het toch verfrissend voor ieder’s geest om een koe zien te overleven na een ’baantje zwemmen’ van 100 kilometer? Ik denk dat Maarten van der Weijden jaloers voor de beeldbuis heeft gezeten. Nog maar een keer een Elfstedentocht voor het goede doel zwemmen, Maarten? Die koe zou je misschien een stukje kunnen begeleiden, bijvoorbeeld bij je aankomst op de Bonkevaart in Leeuwarden. Levert vast nóg meer geld op voor kankeronderzoek.

Wat zegt U, onze ’gezamenlijke’ ontroering is gratuit? Omdat het een vleeskoe betreft die binnenkort in schijfjes Amsterdamse ossenworst wordt opgediend?  Tja, ik heb niet zoveel verstand van (stamboek)vee, maar een melkkoe leek mij het geredde rund niet. Toch lijkt mij deze opvatting niet geheel terecht. De reddingsoperatie laat namelijk zien dat den Mensch ook een ’gen’ bezit dat gericht is op het redden van levens. Dat geldt niet voor de gehele wereldbevolking, maar er zou door het journaille iets meer positiviteit in nieuwsverspreiding plaats kunnen vinden. Het tonen en vertellen van (meer) heroïsche levensreddingen kan een positief effect hebben op de mentaliteit van burgers. Uiteraard mag U mij van naïeviteit betichten, want ’negatief’ nieuws scoort nu eenmaal beter dan ’positieve’ berichten. Het gaat in de journalistiek (ook) steeds meer om de oplages en vooral om het aantal ’clicks’. Ik weet het, ik weet het…..

Daarom pleit ik ervoor om in ieder geval 10% van het totale nieuwsaanbod in Nederland verplicht ’algoritmevrij’ te maken. Die 10% mag alleen worden gevuld met – laten we zeggen – bemoedigend nieuws. Ik weet dat ik onzin sta te verkopen, beste lezer, vanwege de volstrekte onuitvoerbaarheid van dit 10%-plan. Toch waren dit mijn gedachtenspinsels na het aanschouwen van de ’koeieredding’. En misschien is deze gebeurtenis voor ex Partij voor de Dierenleidster Marianne Thieme reden om een nieuwe tegeltjeswijsheid  aan de Nederlandse taal toe te voegen:

Wie één koe redt, redt de gehele Nederlandse veestapel.

• 

’Amsterdam heeft het, Rotterdam doet het’. Een gevleugelde uitspraak die het nog altijd goed ’doet’ onder Rotterdammers. De harde (haven)werkers zijn gehuisvest in het ’Manhattan aan de Maas’, de lummelende kunstenaars en acteurs geven er de voorkeur aan hun extravagante feestjes in de Amsterdamse grachtenpanden te houden. Dit is zo’n beetje de achtergrond van deze ’one liner’ en enige grond van waarheid bevat deze natuurlijk wel. Maar dat geldt voor alle clichés.

Arm Feyenoord, de laatste laatste creatieve voetballer – Steven Berghuis – heeft de stadionclub nu ook al verlaten. En niet voor zo maar een club, Ajax neemt de 28-voudige Oranje-international over die een contract tekent tot medio 2025. Wel beetje een lange contractsperiode, in 2025 zal Berghuis immers zijn 33e verjaardag vieren. Ajax vangt in ieder geval wel meer moneten, mocht de aanvaller voortijdig vertrekken. Indien hij bij de ambitieuze Amsterdammers voordien niet mislukt natuurlijk….

Berghuis is geen Feyenoorder pur sang, hij is geboren in de provincie en heeft zich via AGOVV en Go Ahead Eagles in de ’picture’ gespeeld. Maar hij heeft zichzelf in zijn ’Kuipjaren’ gebombardeerd tot rasFeyenoorder door bijvoorbeeld warme contacten te onderhouden met de harde kern Feyenoordfans. De voorzitter van de supportersvereniging formuleerde zijn grieven als volgt: ’de frustratie in deze transfer zit ‘m vooral in het feit dat Berghuis jarenlang een soort clubliefde geacteerd heeft. Hij zou nooit een binnenlandse transfer maken, omdat hij zo gek was op Feyenoord. Hij zocht geregeld de interactie met onze supporters. Nou, die clubliefde heeft hij blijkbaar niet. Anders zou hij deze gevoelige stap namelijk nooit maken.’

Berghuis wilde na zijn Rotterdamse avontuur natuurlijk wat hoger klimmen op de internationale voetballadder. Ik denk dat de geboren Apeldoornaar reeds geruime tijd zoete dromen had van Arsenal, AS Roma of Borussia Dortmund. Dat zou op zijn leeftijd (29) wel eens tijd worden, bij een club als het Engelse Watford – waar hij zo’n twee jaar bivakeerde – zou je hem niet meer zien. Ik vrees dat de interesse uit het buitenland van (sub)topclubs toch enigszins achterbleef bij Steven’s verwachtingen.

Tja, als je dan in Nederland een stapje hogerop wil komen alleen clubs als PSV en Ajax in beeld. Ik moet overigens nog zien of Berghuis op een standaard basisplaats kan rekenen van Ajaxtrainer Erik ten Hag, die immer kan putten uit de talenten van de Ajaxschool. Dat wordt een heel andere omgeving dan de Rotterdamse, waar Berghuis als aanvoerder een bijna onaantastbare positie had bereikt. Trainer Dick Advocaat bleef hem zelfs door dik en dun steunen toen de Feyenoord-aanvoerder zich in de cruciale fase van de afgelopen competitie misdroeg en na een wilde – totaal onnodige tackle – rood kreeg en een schorsing aan de broek.

Feyenoordsupporters hebben de laatste jaren – helaas – nogal wat te klagen, de echte top van de eredivisie komt maar niet in zicht, sterker nog, lijkt verder weg dan ooit. Eigenlijk ongelooflijk voor de club met misschien wel de meest fanatieke supportersschare van Nederland die Feyenoord ook nog eens als religie beleeft. Misschien kan de nieuwe trainer Arne Slot het tij een beetje keren, ik gun het de stadionclub van harte.

Nu we het toch over trainers hebben moet me wel iets van het hart betreffende succescoach Erik ten Hag. Naast de voor de hand liggende argumenten om Berghuis te contracteren had de geboortige Haaksbergenaar nog een uitsmijter: ’hij heeft de uitstraling van een Ajax-speler’. Beste Erik, wat moeten we hier nu weer mee?

Het is van tweeën een: óf ten Hag is nog steeds die naïeve Twentenaar die niet goed weet hoe met zo’n gevoelige transfer om te gaan, óf Erik uit Haaksbergen heeft inmiddelse Amsterdamse kapsones gekregen die zijn blik vertroebelen. Welke conclusie getrokken kan worden, laat ik aan U, geachte lezer over. Één ding is echter zeker, ten Hag bewijst zowel de harde supporterskern van Feyenoord als Ajax geen goede dienst met deze tekst. Olie op het vuur zullen we maar zeggen, ik zie de eerste varkenskop al op het veld gegooid worden. Of erger….

Het einde van dit ’transferliedje’ is echter vooral voordelig voor Ajax. Niet alleen verliest Feyenoord een spelbepalende speler, de Amsterdammers hebben Berghuis nog voor een koopie op de kop getikt ook. 5,5 miljoen Euro……..Verscheidene Ajax-bankzitters zijn meer geld waard. Overigens, als Ajax in het nieuwe voetbalseizoen wederom kampioen wordt en Berghuis voornamelijk van de kant naar de wedstrijden mag koekeloeren heeft Ajax het dubbelgoed gedaan. Want welke ’grote speler’ komt op de plek van Berghuis te spelen bij Feyenoord? Ik vrees dat ik de naam van deze voetballer niet eens wil horen…..

’Feyenoord is my religion, de Kuip is my church’

’Wij zijn Ajax. No one likes us…. And we love it’

• 

De diverse media buitelden over elkaar heen in superlatieven omtrent de prestaties van de overhoop geknalde misdaadverslaggever Peter R. de Vries. De ’meesterspeurder’ overleefde de schaamteloze moordaanslag niet, de vijf afgevuurde kogels werden hem fataal.

Nu ben ik geen grote fan van demissionair minister Ferd Grapperhaus, maar zijn typering van de Vries vond ik compact en treffend: ’compromisloos, onverschrokken, vasthoudend en medemenselijk’. Tja, beter had ik het niet kunnen bedenken. Grapperhaus’ tekstschrijver (of schrijfster) verdient een pluim op de hoed, want ik kan me niet voorstellen dat de breedsprakige Grapperhaus in staat is een dergelijk kernachtige omschrijving uit zijn eigen brein te laten ontspruiten.

Peter R. de Vries was een unieke, ferme kerel die zich door niets en niemand de kaas van het brood liet eten. Goed formulerend en duidelijk articulerend legde hij de TV-kijker uit welke verdachte terecht of onterecht als zodanig werd aangewezen door het Openbaar Ministerie. Om vervolgens de dader op meeslepende wijze te ontmaskeren. Die beeldbuiskijker kon er niet genoeg van krijgen, met of zonder snor hingen miljoenen landgenoten aan zijn lippen. Die hij vaak op elkaar perste om zijn statements mog meer cachet te geven. Een (glim)lach kon er meestal niet af, daarvoor nam de Vries zijn werk veel te serieus.

Voor grappen en grollen moest je niet bij Peter zijn, wel voor smaakmakende televisie. Althans voor een groot deel van de Nederlandse bevolking. Het straproces van de ’neus’ Willem Holleeder kreeg geweldig veel aandacht, terwijl dit sujet toch echt niet meer was dan een ordinair lid van de Amsterdamse penose. De Vries was bij dit proces natuurlijk ook van de partij en wist bijna meer aandacht op zichzelf te vestigen dan die hele misselijk makende familie van Holleeder bij elkaar.

Ik weet niet of de Vries een groot relativeringsvermogen had, op de TV kwam dit er in ieder geval niet echt uit. In plaats daarvan was hij wel authentiek en eigenlijk vond ik dat zijn meest positieve eigenschap. Op het beeldscherm speelt bijna iedereen een bepaald rolletje om op deze manier in het gevlei te komen bij de bankligger met een pilsje en een zak chips naast zich. Er zijn maar weinig lieden die deze authenticiteit met Peter delen, de enigen die ik zo ’top of mind’ heb zijn Maarten van Rossem, wijlen Herman Brood, André van Duin, Johan Derksen en Hanneke Groenteman. En Arie Boomsma misschien (nadat hij professionele psychische hulp heeft gezocht……)

Kapsones had de Vries niet, wel was hij mediageil, want zoals hijzelf omschreef: ’beeld zegt meer dan duizend woorden’. Uiteraard waren zijn mediaoptredens (tevens) een verdienmodel, maar op zichzelf is daar niks mis mee. Hij kreeg zelfs betaald voor optredens bij De Wereld Draait Door, maar daar schaamde hij zich niet voor. Hij had immers altijd wel iets opzienbarends te melden en dat kun je van de meeste ’BN-ers’ niet zeggen. Sterker nog, de meeste zijn oervervelend en zo voorspelbaar als het aanvangstijdstip van het NOS 8-uurjournaal……

Zelfs bij Matthijs van Nieuwkerk hield de meesterspeurder zich niet gedeisd. Toen de langharige presentator in een uitzending maar heel kort Peter’s laatste boek behandelde werd hij stevig van repliek gediend. ’Dat was niet de afspraak’ sprak de Vries afgemeten, hij had met de programmaredacteur heel andere afspraken gemaakt. Van Nieuwkerk reageerde bijzonder kinderachtig en probeerde van de weeromstuit de Vries in de hoek te zetten. Wat jammerlijk mislukte…… (zie: https://www.youtube.com/watch?v=bZ4kl3Am-LA&ab_channel=OpmerkelijkeGebeurtenissen )

De Vries’ politieke aspiraties waren jarenlang bekend, toch durfde hij het op het moment suprême niet aan. Betreurenswaardig, ik had de Vries graag in de Tweede Kamer zien schitteren. In plaats hiervan moesten we ons tevreden stellen met de enkele malen dat hij politieke charlatans de maat nam. Bijvoorbeeld die verschrikkelijke PVV’er Hero Brinkman die maar niet kon uitleggen waarom Geert Wilders de term ’kopvoddentaks’ had geïntroduceerd. De Vries maakte gehakt van deze ultieme non-valeur, hij was één van de weinigen die publiekelijk de vloer durfde aan te vegen met die infoute PVV’ers. Wat dit betreft heeft de Vries zijn steentje bijgedragen aan de instandhouding van de democratie in Nederland.(noot: vergelijk dat met een recente Op1-uitzending waarin die hork van een Wybren van Haga ongestraft zijn baarlijke Coronanonsens mocht verkondigen. Peter had wel raad geweten met deze parasiet….)

Wat ik tenslotte nooit heb begrepen is de vriendschap die de Vries onderhield met Heineken-ontvoerder Cor van Hout. Sorry, eigenlijk zeg ik het verkeerd. Dat de Vries vriendschappelijk met van Hout omging was zijn eigen vrije keuze, maar ik snap nog steeds niet dat hij hieraan ruchtbaarheid heeft gegeven. In een rouwadvertentie (Telegraaf) verwoordde hij zijn genegenheid tot van Hout als volgt: ‘Misdaad bracht ons samen, misdaad trok ons uit elkaar. Ik zal onze vriendschap nooit vergeten, Cor. Ik zal je ontzettend missen.’ Prima Peter, maar had je dat beter niet voor jezelf kunnen houden? Of alleen te melden in besloten kring? Dat was toch niet meer dan logisch geweest voor de man die zijn leven lang in de bres sprong voor slachtoffers van misdrijven?

In de Vries’ levenspatroon en (levens)werk is voorgaande toch een dissonantie? Maar wellicht zie ik het wel verkeerd, in ieder geval blijft voor mij het mysterie Peter R. de Vries bestaan. Ik geloof niet dat er ook maar één mens is dat dit mysterie kan oplossen en dat is eigenlijk ook prima zo….

Misschien is de volgende kenschets die op verschillende plekken in de media opdook wel het meeste van toepassing op de Vries:

’Peter was een pitbull met een klein hartje’

• 

In de regel vermaak ik me bijzonder over het commentaar van lachebekje René van der Gijp aan de ’Wilfred Genee’-tafel. Tegenwoordig geeft hij zijn voetbalcommentaar inclusief bril met getinte glazen. Misschien veroorzaken deze soms een troebele blik op gebeurtenissen tijdens de voetbalwedstrijden op het Europees kampioenschap. Volgens ’Gijp’ beging ’onze’ scheids Danny Makkelie een onvergeeflijke fout door de Engelsen – die het in de halve finale opnamen tegen de Denen – een ’schandalige’ strafschop toe te kennen.

Danny Makkelie is een zogenaamde ’zondagskind-scheidsrechter’. Hij was bijvoorbeeld de jongste Nederlandse FIFA-arbiter ooit en mag zich ook de jongste Nederlandse scheidsrechter ooit noemen die een champions leaguewedstrijd kreeg toegewezen. Geen ’klein bier’ deze Makkelie, op jonge leeftijd etaleerde hij zijn autoriteit al tussen de voetballijnen. Tja, Danny is politieman en die pet past hem als gegoten, net als de fluit in zijn mond/hand.

Over elke bekende scheidrechter bestaat er wel een hilarisch verhaal. In het geval van Makkelie betreft het supporters van Go Ahead Eagles die tijdens een wedstrijd van hun favorieten bijzonder ontstemd raakten. Vitesse kreeg twee omstreden strafschoppen, bovendien werd een Go Aheadspeler met een rode kaart heen gezonden. Supporters furieus, de politieman met fluit werd de gebeten hond. Tijdens de volgende wedstrijden gaven de fans een wel zeer geestige draai aan hun afkeer van Makkelie: als er in hun ogen slecht gefloten werd klonk het volgende uit de ’supporterskelen’: ’wij willen Makkelie, wij willen Makkelie’. Er bleken dus nog slechtere scheidsrechters te bestaan dan de politiefluiter. Tja, ik wist niet dat die Deventer ’koeken’ zo’n sterk gevoel voor (voetbal)humor hadden

Terug naar ’Gijp’. Een beetje hysterisch meende hij dat Makkelie zo’n beetje verantwoordelijk was voor de uitschakeling van de Denen. Nou, nou René, dan heb je tijdens de wedstrijd toch teveel met Johan Derksen zitten kletsen. De eerste helft liet nog een gebalanceerd beeld zien, daarna kwamen de Denen er absoluut niet meer aan te pas. De Deense pijp was leeg, maar die dartele Raheem Sterling bleef zijn sprintjes maar trekken. Één van die sprints eindigde in het strafschopgebied met een opzichtige val, waarin Makkelie een strafschop zag. Ook ik vond de straf te zwaar, maar het paste wel in het beeld van de wedstrijd. Harry Kane knalde de bal er in tweede instantie in, maar daarna hadden de Denen nog ruim een kwartier om de zaak recht te zetten. Dit lukte niet, de laatste staaf Danish Dynamite was inmiddels afgestoken.

Hoezeer ik de Denen ook een warm hart toedraag, de overwinning van de Engelsen was echt verdiend. Hiernaast hadden alle heren aan de Veronica insidetafel (of ’Oranjezomer’ die een ’Oranjewinter’ werd) toch delen van de wedstrijd gemist. Bijvoorbeeld een – eerdere – situatie waarin Harry Kane werd neergeschoffeld in het strafschopgebied, voor die overtreding had Makkelie de bal ’makkelijk’ op de stip kunnen leggen. Ach ja, de heren worden langzamerhand ook een beetje ouder, de memorie wordt wat korter zullen we maar zeggen….

En ’side kick’ scheidsrechter Bas Nijhuis, wat was zijn oordeel? In onvervalst Twents accent meende de arbiter dat Danny het omstreden ’strafschopmoment’ zelf nog een keer op een schermpje naast het veld had moeten checken. In principe had Nijhuis gelijk, maar stelt U zich de situatie eens voor indien hij na raadpleging van de beelden de penalty had teruggedraaid. Ik vrees dat Wembley was ontploft. Maar inderdaad, dat had Makkelie er niet van mogen weerhouden om deze controle te houden.

De vraag is of deze ’misser’ een wezenlijke is geweest. Wel, in het geheel niet, op geen enkele wijze zelfs. De Engelsen hadden de wedstrijd ook zonder die strafschop naar hun hand gezet, op gegeven speelden de Denen noodgedwongen zelfs met 10 man. Gijpie, het is meestal vermakelijk als je weer eens een voetballer tot aan de enkels toe afbreekt, maar in dit geval ging je aardig over de schreef. Een donkergele kaart is jouw deel, nu geen overtredingen meer begaan svp.

Per slot van rekening is er namelijk toch een beetje sprake van Hollands glorie op het EK. Makkelie floot een halve finale en Björn Kuipers is de eerste Nederlandse arbiter die een finale van een EK of WK mag leiden. Dus Gijpie, een beetje meer positieve energie in jullie programma stoppen. En voor Bas Nijhuis heb ik ook een advies: als je aan Veronica Inside verbonden blijft vrees ik voor je (internationale) scheidsrechterscarrière. Dat wordt anders straks gewoon weer IJsselmeervogels – Spakenburg fluiten. Het is niet anders…..

Wij willen Makkelie, wij willen Makkelie!!!!

• 

Er zijn nogal wat autorijders die het volgende meegemaakt hebben: relaxed rijdend op een Duitse of Hongaarse autosnelweg – vooral de M6 – hoor je in één keer een zwaar ruisend geluid dat meteen bekend voorkomt. Plotseling stokt je stem, tewijl je net het refrein van ’Zij gelooft in mij’ van wijlen André Hazes had ingezet. Het muzikale enthousiasme werd iets te ver doorgevoerd, de autobanden raakten inmiddels de doorgetrokken streep die de rechterrijbaan van de vluchtstrook scheidt. De ’streep’ veroorzaakt een soort ’wake up call’ met als bedoeling U niet in de sloot te laten belanden.

De witte streep heeft maar ’één sound’, monotoon weliswaar, maar vaak effectief. Met een bepaalde technologie kunnen de strepen op meerdere manieren ’gerubbed’ worden, waardoor er verschillende tonen onstaan als het rubber van de autoband de ’streep’ raakt. Zo kan er dus een (bekend) muziekstuk klinken als er met een bepaalde snelheid gereden wordt. In het Friese Jelsum borduurde men hierop voort en besloot men een weg van strepen te voorzien die bij het ’berijden’ ervan het Friese volkslied deden weerklinken. Lang hebben de ’Frieslandfans’ niet van de ’muzikale weg’ kunnen genieten, omwonenden begonnen te klagen over geluidsoverlast. Bovendien klonk het volkslied vals, indien de strepen met (te) hoge snelheid werden beroerd, Grutte Pier had zich al diverse malen in zijn graf omgedraaid…….

Hongarije heeft sinds 2019 zijn eigen muzikale weg. Deze bevindt zich op de R67, een nieuwe autoweg tussen Kaposvár en het Balatonmeer. Vlak in de buurt van het dorpje Mernye – in de richting van Kaposvár – bevinden zich blokstrepen aan de rechterkant van de rijbaan die bij de juiste snelheid een bijzonder lied ’neuriën’. Het betreft het nummer ’a 67-es út’ van de Hongaarse rockband Republic. Wel, passender kan het natuurlijk niet, de zanger beschrijft zijn (liefdes)verdriet belevend op en rond de weg die met het getal 67 wordt aangeduid. Vertwijfeld vraagt hij zich af waar zijn geliefde gebleven is, zijn lot zal immer verbonden zijn aan ’weg 67’ mocht ze nooit meer opdagen. Voor eeuwig gekluisterd aan een provincieweg, Hongaarse ’heartbreaking’ in optima forma. Veel Hongaren kunnen deze blues woordelijk meezingen.

Helaas is de rauwe stem van leadzanger László Bódi niet meer ’live’ te horen. De kale zanger, beter bekend onder zijn koosnaam cipő – schoen…. – overleed in 2013 als gevolg van hartproblemen. De band waarvoor hij eerder optrad heette overigens cipőfűző, ofwel schoenveter. Vandaar zijn koosnaam natuurlijk. Bódi’s wieg stond in Ungvár – Uzshorod – en die stad was in 1965, Cipő’s geboortejaar, nog onderdeel van de Sovjet-Unie (thans Oekraïne). En voor 1920 nog onderdeel van de Hongaarse Monarchie…..

Als er een ’walk of fame’ in Boedapest zou bestaan, had Cipő daar zeker zijn ster gekregen. De band Republic leverde vanaf de jaren negentig aan de lopende band hits af, vooral de toegankelijke ’poprock’-nummers werden knallers van hits. En misschien zal het U verbazen, maar er zitten ook bijzonder vrolijke songs tussen. Live-concerten werden altijd goed bezocht met fans uit alle leeftijdscategorieën. Echt goede live-bands die een breed publiek aantrekken? Kom daar in de huidige tijd maar eens om.

Het is een soort ’tribute’ dat Republic geëerd wordt met de muzikale witte wegstrepen. Niet alleen op vinyl, op Youtube en andere digitale datadragers, maar sinds 2019 ook op het zwarte asfalt. Inmiddels heb ik onnoemelijk veel Hongaren enthousiast horen reageren op hun ’67-ervaringen’. Een stukje pophistorie klinkt onder je autobanden, het levert dan geen ’instant paradise by the dasboard light’ op, maar wel een weemoedige autorit. Althans zo ervoer ik het de eerste maal.

Weemoedig worden omwonenden niet van de voortdurende herhaling van het muzieknummer. Op een paar honderd meter van de ’muzikale weg’ bevinden zich de huizen van het durpie Mernye. Vooral als er auto’s vlak achter elkaar over de strepen rijden ontstaat een babylonische kakafonie van het nummer. ’Het is werkelijk niet om aan te horen’ klagen omwonenden, vooral midden in de nacht is er sprake van een ’muziek-nachtmerrie’. De ’leukste’ reactie die viel op te tekenen was: ’het is soms net of je naar een teringband op een teringbruiloft moet luisteren’. Hoe komt klager er op! Het kan niet anders zijn dat deze – niet te benijden – persoon  daadwerkelijk wel eens zo’n teringbruiloft heeft meegemaakt……

De oplossing? Uit respect dienen de gemeentelijke atoriteiten van Mernye zorg te dragen voor een geluidswalletje (dat de ’muziektonen’ werkelijk dempt’), zodat die dorpelingen weer een uiltje kunnen knappen. Uit respect? Voor die dorpelingen? Nee natuurlijk niet, uit respect voor een getalenteerd musicus die een belangrijk hoofdstuk heeft geschreven in de Hongaarse pophistorie.

Veszélyes út, amin jársz, veszélyes út, amin járok, egyszer te is hazatalálsz, egyszer én is…

Het is een gevaarlijke weg waarop je je begeeft, waarop ik me begeef, eenmaal zul je je weg naar huis terugvinden, eenmaal zal ik……(tekst uit 67-es út)

• 

Naar de meeste programma’s op TV hoef je niet te kijken op het moment dat ze daadwerkelijk worden uitgezonden. Er is nog altijd ’uitzending gemist’, op deze manier is de knorrige Maarten van Rossem alsnog te aanschouwen in het programma ’de slimste mens’. Dat geldt ook voor het dagelijkse NOS 8 uur-journaal, alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik slechts zelden gebruik maak van het ’naderhand’ bekijken van dit nieuwsitem. Handiger is het om na het missen van 8-uurjournaal de diverse internetportaals (met filmpjes) te raadplegen. Bijkomend voordeel is dat ik me niet hoef te ergeren aan nieuwslezers als Jeroen Overbeek die er voortdurend in slagen de Nederlandse taal op verwrongen wijze hun mond te laten verlaten. Over die gereformeerde ’weerdame’ met haar Katrien Duckhakken heb ik het verder maar liever niet……

Maar gisteren (6 juli 2021) in de late avond ontstond er een zeldzaam mediamoment. De verlenging van de halve finale van het EK voetbal was net aangevangen toen een subtekst op het scherm verscheen met de aankondiging van een persconferentie om 23 uur. De Amsterdamse burgemeester Femke Halsema vertelde de weinige details die er waren te melden over de aanslag. De spanning zat ’m in de volgende prangende vraag die de kijkers bezighield: hadden de vijf afgevuurde kogels de misdaadjournalist het leven gekost?

Nee, bleek al snel, de Vries ’vecht voor zijn leven in het ziekenhuis’ was het commentaar van Halsema. Dit nieuws kreeg ik niet ’actueel’ mee, ik zag het met enige vertraging op het portaal nu.nl voorbij komen. Tja, de halve finale tussen Spanje en Italië die inmiddels in de verlenging verkeerde vond ik spannender om te volgen dan Halsema’s persconferentie. Een blik op mijn Iphone was voldoende om het verse nieuws uit Amsterdam te vernemen.

Na het laatste fluitsignaal schakelde ik wel meteen over naar het eerste net waar een ingelaste Op1-uitzending aan de gang was. Een gekke gewaarwording, Gerard Spong, de onvermijdelijke voormalige Amsterdamse perschef Klaas Wilting,  een (oud)misdaadverslaggever en ander volk hielden een soort surrealistische ’necrologie-sessie’. Bij de ’commerciëlen’ kampte Humberto Tan met hetzelfde euvel, hij meende dat Peter R. de Vries nog wel in de tegenwoordige tijd ’gememoreerd’ moest worden.

Wellicht ben ik ietwat paranoia, maar het bericht dat de Vries ’slechts’ zwaargewond is deed me meteen de wenkbrauwen fronsen. Getuigen van de aanslag spraken in sombere bewoordingen over de kansen van het slachtoffer, die ene kogel in zijn hoofd doet meteen het ergste vermoeden. Het zou heel goed kunnen dat de Vries inmiddels is overleden, de autoriteiten doen er vooralsnog – wellicht vanwege de vrees voor ’Pim Fortuyn-achtige toestanden – het zwijgen toe. Ik zou het nog te billijken vinden ook, op maatschappelijke onrust zit immers niemand te wachten.

De algemene reactie in de media is als volgt te omschrijven: vreselijk, bruut, aantasting van de rechtsstaat en de vrije journalistiek etc etc, MAAR niet geheel onverwacht. Tja, Peter’s contacten met de georganiseerde misdaad waren/zijn uniek te noemen, of hij daarmee grenzen heeft overschreden is een gecompliceerde kwestie. In ieder geval riep zijn innige vriendschap met de geliquideerde Heineken-ontvoerder Cor van Hout nogal wat vraagtekens op. Peter had/heeft vele petten die hij combineer(t)de met een geweldige arbeidsinzet. Waar de man de tijd vandaan haalde om zich met misdaad bezig te houden? En met slachtoffers. En met politiek. En met interviews. En met RTL boulevard. En ook nog met goede doelen……

De Vries had minstens negen petten op en hopelijk heeft hij net als een kat negen levens. De Italiaanse voetballers bewezen tot nu over minimaal drie levens te beschikken. Tegen de Oostenrijkers ontsnapten ze in de verlenging, in de wedstrijd tegen de Spanjaarden werd dat nog eens dunnetjes overgedaan. Hun derde leven begint in de finale en of ze die overleven? Ik hoop van wel, net als de familie van de Vries hoopt op een wonder. Of weet die inmiddels beter?

In ieder geval zat gisteravond de complete Italiaanse maffia-familie ’all over the world’ voor de buis, ook die zich in Nederland bevindt. Of zullen een paar van die Italiaanse ’Maffiosi’ om 23 uur toch stiekem naar Nederland 1 hebben geschakeld? Ik geloof er niets van, bij dit duivelsvolk gaat voetbal voor een mensenleven. Maar, geldt dat dan ook niet voor mij? Ik geloof het niet, want anders had ik als ’vrije journalist’ dit artikel niet aan U toevertrouwd. Toch?

Liever rechtop sterven dan op mijn knieën leven (Peter R. de Vries, misdaadverslaggever, 1956 – )

• 

De favoriete Champagne van Russische oligarchen (en hun favoriete hoeren) luistert naar de naam Bollinger. Niet toevallig ook het Champagnehuis waar de echte James Bond – wijlen Sean Connery –  zijn voorkeur aan gaf. In onnoemelijk veel Bondfilms worden Bollinger Champagneflessen ontkurkt, in de film ’the living daylights’ roept de Russische generaal Koskov – gespeeld door ’onze’ Jeroen Krabbé – zelfs verrukt uit dat Champagne Bollinger R.D. 1975 ’the best’ is. Deze tekst zal in Rusland binnenkort echter ietwat bijgesteld moeten worden….

In al zijn wijsheid heeft ’Champagnetsaar’ Vladimir Poetin onlangs een wetswijziging getekend waardoor alleen mousserende wijnen uit Rusland nog ‘Champagne’ mogen heten. De naam Champagne wordt beschermd in 120 landen op deze aardbol, maar wat betekent dat eigenlijk? Alleen mousserende wijn uit de wijnstreek Champagne in Frankrijk mag met deze naam aangeduid worden en alleen als de beroemde bubbeltjeswijn wordt geproduceerd volgens de ’méthode Champenoise’, ook wel bekend onder de naam ’méthode traditionelle’. Vanaf nu veegt de Russische president daar zijn kontje mee af, waarschijnlijk met pleepapier in de kleuren van de Franse vlag….

De reden voor de wetswijziging is simpel, Russische wijnmakers moeten worden gesteund met alle middelen die ter beschikking staan. Pikant detail in deze is dat de meeste mousserende wijnen afkomstig zijn uit de Krim. Officieel is dat Oekraïens grondgebied, maar sinds de Russische annexatie in 2014 denken ze daar in het Kremlin ietsjes anders over. In deze zin is de ’move’ van Poetin ook van geopolitieke aard. En van oligarchische natuurlijk. ’Champagneproducenten’ Joeri Kovaltsjoek en Boris Titov zijn goede maatjes van Poetin, zij bezitten de beste wijngaarden op het bezette schiereiland.

De bizarre situatie die vervolgens onstaat is de volgende: In drankwinkels in de Krimse hoofdstad Simferopol zullen binnenkort de schappen gevuld zijn met ’Krim-champagne’ en Bollinger/Laurent Perrier ’mousserende wijn’. Bovendien zal dit ’winkelschapschouwspel’ zich afspelen op een schiereiland dat de Internationale gemeenschap nog steeds als Oekraïens erkent. Kan het nog ’bizarder’? Zeker wel, helemaal als Poetin besluit geïmporteerde Moët et Chandon/Bollinger ’mousserende wijn’ door te verkopen naar China of naar welk ander land ook. De Oekraïense president Zelensky zou (geopolitiek) ook geïnteresseerd moeten zijn. In de drankwinkels in Kiev verschijnt dan dezelfde Bollinger Champagne/mousserende wijn onder twee etiketten in het schap. Zelensky zou er zelfs een marketingcampagne aan kunnen hangen: ’Echte Champagne komt uitsluitend uit de Oekraïense Krim’. Jammer alleen dat die kleine KGB’er uit het Kremlin dat voor Zelensky geregeld heeft….

En wat vinden de Fransen zelf van deze Russische ’bubbeltjesmove’? Die zijn natuurlijk ’furieux’, de beroepsvereniging ’Comité Champagne’ meent dat de Europese Unie meteen moet ingrijpen. Ja, maar hoe dan beste Comitéleden? Door de Nordstream gaspijpleiding – die straks vanuit Rusland in Duitsland ’aan land’ komt – te blokkeren? Dat lukte zelfs Joe Biden niet, bovendien vermoed ik dat de meeste EU-landen deze kwestie geen ’sou’ interesseert. Sterker nog, ik dank dat er achter handen gnuivend wordt geglimlacht. Dat zal die arrogante Fransen leren, bovendien ’Whisky’ is toch ook geen beschermde naam in de wereld?

Ok, met dit verschil: de wijnstreek in Frankrijk heet nu éénmaal Champagne, een officieel Schots whiskygebied bestaat er niet. Tja, de generale merknaam ’Champagne’ zal door de Russische wetgeving wel een beetje eroderen. Ik geef eerlijk toe: ik slaap er geen nacht minder om. Misschien worden de diverse Champagnes hierdoor wel iets goedkoper en dat kunnen die Champagnehuizen best hebben. De prijzen bevinden zich al jaren op een niveau dat bijna als  ’Franse arrogantie’ kan worden aangeduid. Ik heb overigens nog een tip voor de afscheidnemende Angela Merkel: ’das Deutsche Gesetz’ bepaalt voortaan dat alleen de Duitse schuimwijn ’Sekt’ als Champagne mag worden verkocht. De rest van de bubbeltjeswijnen mag alleen in de verkoop verschijnen onder de naam ’Schaumwein’.

Wedden dat de Fransen dan het ’Schaum’ op de mond krijgen?

Misschien moeten die Fransen een oude uitspraak van Winston Churchill uit de kast halen, voordat het te laat is………:

’Remember, gentlemen, it’s not just France we are fighting for, it’s Champagne!’

• 

Giorgio Chiellini wordt op 14 augustus aanstaande 37 jaar en is een echte clubman. Vanaf 2005 speelde hij onafgebroken voor de ’oude dame’ Juventus  uit Turijn, maar liefst 9 keer werd hij kampioen van de Serie A. Een Europese hoofdprijs heeft hij met z’n club echter nooit gewonnen, maar ook met het Italiaanse elftal heeft hij nog nooit de hoogste trede kunnen bereiken.

Dit EK moet dus hét toernooi worden voor de kalende verdediger, hij is door bondscoach Roberto Mancini zelfs tot aanvoerder gebombardeerd. In de kwartfinale tegen België stond hij er, hij leidde zijn verdediging op grootse wijze. Romelu Lukako kreeg misschien anderhalve kans in de wedstrijd en dat was het dan. Kevin de Bruyne nam zijn team soms op sleeptouw , met de nadruk op ’soms’. Het was onvoldoende om de Italianen op de knieën te krijgen. Doodzonde natuurlijk dat Eden Hazard wederom verstek moest laten gaan door blessureleed.

Had België met ’tovenaar’ Hazard de Italianen wel naar huis kunnen sturen?  Ook dan was het moeilijk geworden, de Belgische verdediging houdt uiteindelijk – ook door de flinke dertigers in de selectie – niet over. De Italianen waren fitter en presteerden ’als team’ naar behoren. Hiernaast kwam België volledig onterecht weer terug in de wedstrijd. Dat een scheidsrechter een onterechte strafschop toekent is nog tot daaraan toe, maar ik heb begrepen dat maar liefst 4 ’VAR’s naar de beelden gekeken hebben. De arbiter werd niet ’teruggeblazen’, echt een gotspe! In die andere kwartfinalewedstrijd tussen Zwitserland en Spanje ging ’de scheids’ ook al in de fout. De zwitsers kregen volledig onterecht een rode kaart aan de broek, ook hier zwegen de VAR’s als het graf.

NOS-verslaggever van dienst Frank Snoeks was in zijn commentaar niet helemaal objectief, hij gaf duidelijk blijk van zijn voorkeur voor de Belgen. Op zichzelf heb ik daar nog niet zoveel moeite mee, maar zijn opmerking dat de Squadra Azzurra op ’Italiaanse’ wijze de wedstrijd naar zich toetrokken sloeg werkelijk nergens op. Hiermee doelde hij natuurlijk op de beruchte catenaccio-mentaliteit waarmee het Italiaanse voetbal in de vorige eeuw zeer succesvol was. Voor de eigen goal hangen en uit één van de spaarzame uitbraken een goal forceren. Vervolgens nog meer het eigen doel dichttimmeren en slim tijdrekken natuurlijk.

In 1982 – tijdens het WK – kreeg het Italiaanse elftal dit verwijt ook, maar niets was minder waar. Met attractief voetbal werden zowel West-Duitsland, Brazilië en Argentinië opgerold. In dat jaar werd Italië wereldkampioen, de handdoek met print van het kampioensteam bewaar ik tot op de dag van vandaag op een speciaal plekje. Nu is dit team nog niet op het niveau van de helden van weleer, toch was ik onder de indruk van de tricolore.  België ligt er terecht uit en dat is wellicht een schrale troost voor al die Nederlandse Oranjefans. Alhoewel, die ellende tegen Tsjechië zal nog wel even nadreunen.

Wat nog meer nadreunt is het misplaatste sterrengedrag van Memphis Depay. Hij was een zware teleurstelling dit EK, maar dat is nog niet het ergste. Meneertje weigerde na de verloren achtste finale tegen Tsjechië – en ook de dagen erna – de pers te woord te staan. Memphis jongen, jij snapt er dus geen pepernoot van, hè. Dat je als een krant speelt is nog te verhapslikken, maar dat je die teleurgestelde fans als een baksteen laat vallen getuigt van een stuitende arrogantie van Boedapest tot Tokio. Hoe haal je het in je botte hersens? Het is wel duidelijk dat een aanvoerder als Virgil van Dijk node werd gemist. Frank de Boer was overigens voor het EK al door het ijs gezakt…..

Nog even terug naar Chiellini. Hij is geboren in Pisa, bekend van de scheve toren. Die staat er overigens al sinds de twaalfde eeuw. Rond die tijd debuteerde Chiellini ook in het Italiaans voetbalelftal. Ok, dit is lichtelijk overdreven, maar Chiellini’s eerste interland dateert van 2004. Toen was Depay een broekie van 10 jaar oud en als hij zo doorgaat zal hij niet snel de meerderjarige leeftijd bereiken. Giorgio Chiellini heeft niet alleen reeds lang de volwassen status bereikt, maar tevens een ’geleerde’ status. In 2017 behaalde hij cum laude zijn masterdiploma in de richting ‘Business Administration’ aan de universiteit van Turijn.

Memphis hoeft wat mij betreft niet in de collegebanken plaats te nemen, maar het strafbankje lijkt me voorlopig wel de plek ’to be’ voor hem. Wie hem naar het strafbankje stuurt? Ronald Koeman, Louis van Gaal, Henk ten Cate of Dick Advocaat. Het maakt mij niet uit wie, als het maar gebeurt…….